Una letra

Pas enluòc o endacòm mai
Dicendre, lo 32 de plumièr de 02020

Estimat enemic d'en dedins
Aqueste metinon leugièr lo cèl gris clar escopís una posca tebesa sus la pega de mas parpèlas.
L'apèl del coissin mofle m'esquiça lo còr e lo cap.
"Tòrna te jaire en ma suava tranquilitat.
Oblida tot.
L'ora, lo debers, lo mond.
Sols comptan la caressa fresca del linçòl e lo pes abandonat del còs endormit."
Aital cantan del dedins tas serenas fachilièras.
Cossí tapar las aurelhas a l'enemic del dedins ?
Cossí daissar d'ausir l'assordissanta e indefugibla crida del còs ?
Cossí dobrir l'escota al mormolh luenhenc, quasi imperceptible del defòra : es temps de se levar...