Espèr de lenga

Òskòt !
Aquò vòl dire : cala-te. Dins la lenga de mon paire. Cala-te. Vaquí un dels rares mots que m'aprenguèt de sa lenga. Un còp que coneisses aquel mot, n'as pro. Pas besonh d'aprene lo de mai. Pas besonh.
Una lenga per se calar.

Ça que la, i a qualques mots autres que m'aprenguèt.
Bichwèyè. Espèra.
Cala-te. Espèra.
Tot çò qu'agrada a un enfant.
Aquela lenga. L'espèri. La sabi pas parlar, ni mai la pòdi entendre.
La lenga de mon paire e de mos reires, la s'es gardada e totjorn l'espèri. Capiti pas de l'aprene e aprèni totas las autras. L'occitan, lenga dels reires de los que son d'aicí, es venguda ma lenga, en esperar d'intrar dins la de mos reires.

Èije cool. Veni manjar.
A l'entorn de la taula, un pauc de la lenga se parteja.
Lo nom dels aliments m'es ofèrt amb lor gost.
Mch mc. L'abricòt.
Tmatm. La poma d'amor.
Rhorh. Lo persec.
Hoot. Lo peis
Rhobs. Lo pan.
D'aquela lenga ai pas que de granas sucradas e grassas.
Lenga del manjar.
Lenga que mangi.
Mon còs que grossís fai pas florir la lenga.
N'apreni l'escritura, e la doblidi tanlèu apresa.
L'entendi pas, l'espèri.
Pòdi saludar lo meu vesin.
Èhlèn. Kif Hèlk ? Lè bès ? Hamdèlè.
Adieu. Cossí vas. Va plan. Pòdi pas anar mai luènh.
Aprèni l'italian, lo grèc, lo basc, lo catalan, lo portugués, l'alemand o lo romanés. Lo quite chinés se vòl plan amistosar. L'arabi me demòra estrangièr.

Ma memòria lo vòl pas desplegar.